گفتم: خدایا از همه دلگیرم گفت: حتی از من؟

گفتم: خدایا دلم را ربودند  گفت: پیش از من؟

گفتم: خدایا چقدر دوری    گفت: تو یا من؟

گفتم: خدایا تنها ترینم       گفت: پس من؟

گفتم: خدایا کمک خواستم  گفت: از غیر من؟

گفتم: خدایا دوستت دارم   گفت: بیش از من؟

گفتم: خدایا اینقدر نگو من گفت: من توام تو من...

گاهی باید فقط به خدا توکل کرد 

گای هم شاید نباید برای کسی کاری کرد ، چون شاید بعدا برای تو کاری انجام ندهد

آنوقت باز هم تنهایی و باز هم فقط خدا را داری

واقعا عجیب است ، اما واقعیت دارد ، هرچند خیلی نزدیکت باشند باز هم فقط خداست که میتواند کمکت کند

چه حکایت غریبیست

من بعد ۳۰ سال امروز تمام اینها را فهمیدم 

برایم سخت بود که همه من را برای راه افتادن کارشان خواستند 

و حالا که به آنها احتیاج دارم نیستند چون کارشان راه افتاده و به قول قدیمیها خرشان از روی پلشان گذشته است

ای کاش پول میخواستم که نمیخواهم من فقط کمک فکری و معنوی میخواستم ، کاری که کم بها بود

خدا را شکر که فهمیدم که کسی را ندارم و فقط و فقط خدا را دارم

از حالا فقط برای خدا کاری میکنم  نه برای بندگانش 

چون ۳۰ سال برایشان دوست بودم اما امروز که به همه آنها احتیاج داشتم در کنارم نبودند و نخواهند بود.

البته بی انصافی نکنم شاید تعداد انگشت‌شماری همدردی کردند در حد توانشان و سپاسگذارم از آنها   

اما خیییلی از آنها که میتوانستند  نخواستند و نکردند از اینها هم سپاسگذارم 

که یادم دادند که برای کسی کاری نکنم  چون بعدا خیری برایم ندارد.

به هر حال زندگی تنهایی سخت است ، زندگیی که فقط تو باشی و خدا  و اطرافیانت سراب هستند 

افسوس 

میگویند خداوند وقتی انسان را آفرید از روح خود بر جسمش دمید ، پس در هر انسانی خدایست 

خدای درونمان کجاست ؟ چرا خود را نشناختیم؟ 

چرا  مانند خدا نشدیم؟

گاهی اوقات دستهایم به آرزوهایم نمی رسند شاید چون آرزوهایم بلندند …
ولی درخت سرسبز و شاداب صبرم می گوید :
امیدی هست چون خدایی هست … آری و چه زیبا نوشته بود !
همواره با خود تکرار میکنم امیدی هست ؛ چون خدایی هست …

آرزوها

این جمعه هم تمام شد

                                        امروز هم مانند روزهای دیگر تمام شد

همش در  آرزوی رسیدن آینده

                                                همش در فکر و عبادت وروز آینده 

که این دل چگونه برسد به آرزویش

                                               خداوندا بخر این اندک آبرویش

این بنده خاکی چگونه به مدد طلبد خدا را

                                                         جز این عبادت چه کند تا ببیند خدا را

زندگی سخت شد در سایه آرزوها

                                              پس کی میرسد آن روز که رسد به آرزوها

خداوندا مدد کن برسم به آرزویم

                                         که ندارم آرزویی جز رسیدن به آرزویم

چه کسی می داند؟! 

که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهایی! 

چه کسی می داند 

که تو در حسرت یک روزنه در فردایی!

پیله ات را بگشا، 

تو به اندازه ی پروانه شدن 

زیبایی !!

                                                                       سهراب سپهری 

بهش می گم امروز صبح از فرط اضطراب و استرس از 6 بیدار شدم و دیگه خوابم نبرده. همه اش فکر می کنم اگه نتونم تا آخر این راه رو طی کنم، چی میشه؟! 

میگه بهش فکر نکن و تلاشت رو بکن. اصلا در موردش با کسی هم صحبت نکن و از کسی چیزی نپرس. تو راه خودت رو برو موفق میشی. 

خیلی ترسناکه پا گذاشتن و رفتن تو جاده ای که سراپا ناشناخته و تاریکه. درسته که مقصد رو میشناسی که کجاست اما این که راه تاریکه و ناشناخته ، کمی وهم آور نیست؟!

تصمیم گرفتم به توصیه اش عمل کنم و فقط برم! 

انشالله که می رسم...